Wout Klein immer betrokken, ook in het gips

Met een ondeugende glinstering in zijn ogen vertelt hij over zijn belevenissen in het ziekenhuis en aan de telefoon. ‘Je moet dat zo zien. De komende weken staan op de club allemaal leuke dingen op stapel. Je denk toch niet dat ik dan alleen thuis blijf zitten. Dan word ik een gevangene in mijn eigen huis. Dus dat heb ik iedereen goed verteld en ik heb hemel en aarde bewogen om zo’n scootmobiel te kunnen huren. De één zegt ‘kan niet voor een paar maanden’, de ander ‘jawel, maar duurt twee weken voordat u er een heeft’. En dat kan dus niet want dan ben ik al helemaal gek geworden van dat thuiszitten.’

Dat deze clubicoon hemel en aarde kan bewegen, weten ze bij TC Domstad maar al te goed. Zo stortte Klein zich namens de club een paar jaar geleden op het ondersteunen van een goed doel.  Van Pink Ribbon tot aan het Jeugdsportfonds. Dit jaar is het kindersportcentrum van het WKZ aan de beurt. 

Het geld komt binnen tijdens de diverse toernooien van de club, waaronder een speciaal Goede Doelen-toernooi. En door het geven van losse tennislessen overdag. Laat diezelfde Klein de vrijwilliger zijn die ook deze lessen verzorgt. Die liggen nu dus even stil, maar de andere activiteiten gaan op volle kracht door.

Wie zin heeft in een tennislesje, zijn techniek op een bepaald punt wil verbeteren of domweg geen tijd heeft voor de reguliere lessen die de club haar leden biedt kan Wout Klein bellen. Niet alleen Domstad-leden, maar ook leden van andere verenigingen kennen zijn telefoonnummer.  Vragen om geld voor een les doet hij nooit, maar met een uitgestreken gelaat en een heel bescheiden en onschuldige blik wordt bij iedereen ‘de bus’ subtiel neergezet. ‘Ik hoop natuurlijk dat iedereen die bij me lest hierin dan vijf euro wil doen. Dat geld gaat rechtstreeks naar de verzamelrekening en aan het eind van het jaar wordt het totaalbedrag aangeboden aan het Goede Doel.'

Wie Klein kent weet dat deze sfeermaker in hart en nieren een TC Domstad-lid is. Al mopperend of juist met engelengeduld is hij goud waard voor de club. Even een boodschapje doen, iets repareren, vluchtelingen ophalen voor een tennisles,  een clinic verzorgen voor een bedrijf of tijdens vakanties voor de post en de koffie zorgen, alles wat zich op en rond de club afspeelt heeft zijn aandacht.

Zijn commentaar op de gang van zaken is eveneens berucht.  Maar Klein weet ook wie er ziek of jarig is, wie er gaat trouwen, een relatie heeft of wie er in verwachting is en van wie. Hij is op ieder feestje te vinden en niet te beroerd als chauffeur te fungeren als iemand een keer te diep in het glaasje heeft gekeken.

Maar ‘bommenlegger’ Wout Klein wordt ook zelf wel eens in het ootje genomen. ‘Ik was laatst in het ziekenhuis voor nieuw gips. Vraagt de dokter welke kleur het moet worden. Zegt mijn zoon: doe maar roze, want pa wil morgen naar de Gayparade.’