Begonnen in het veld als succesvolle cyclocrosser - met inmiddels vier wereldtitels bij de profs - stortte hij zich als jonge twintiger voorzichtig op asfaltraces. In 2018 werd hij op spectaculaire wijze Nederlands kampioen in zijn achtertuin Hoogerheide. Daarna ging het snel. In slechts enkele jaren groeide hij uit tot klasbak met een palmares waar 95 procent van het peloton alleen maar van kan dromen. Winnaar van de Amstel Gold Race, de Ronde van Vlaanderen (tweemaal), de Strade Bianche, etappes in meerdaagse koersen.

Het is een, ietwat ingekorte, passage uit Matthijs de Ligt, van FC Abcoude naar Ajax, Oranje en Juventus. Een biografie over een pas 21-jarige profvoetballer lijkt wat overdreven. De Ligt heeft immers nog een hele carrière voor zich. Toch is hij niet zomaar een profvoetballer. Hij is de jongste die het Nederlands elftal haalt sinds de jaren dertig van de vorige eeuw. Hij is allerjongste ooit in een Europese finale. En hij is de duurste verdediger uit de geschiedenis van het Italiaanse clubvoetbal.

Auteur Boris van der Vorst steekt zijn bewondering voor de hoofdpersoon - geboren in het gehucht Jutphaas, nu vallend onder Nieuwegein - niet onder stoelen of banken. Geen onafhankelijke blik dus, maar een ‘monument’ zoals Van der Vorst het noemt voor de man die binnenkort zijn tachtigste verjaardag viert. Is dat erg? Niet wanneer je voor lief neemt dat er  niet al te indringend wordt ingegaan op zijn privéleven.