Zilver hoogst haalbare voor slimme Lars van der Haar

Drie lichtgewichten op het podium, het zei alles over het parcours van het WK veldrijden in het Amerikaanse Fayetteville. Geen modder of zand waar je doorheen moet ploeteren maar een supersnelle ronde. Dat Van der Haar scherp was, bewees hij wel bij de start. Hij was het snelste weg en kreeg meteen wat Belgen in zijn wiel. Hoewel het tempo moordend hoog lag bleef het vooraan ronden lang een lint van een stuk of tien renners. Behalve Van der Haar zat ook Corné van Kessel daar nog bij maar hij had het lastig en zou ver terug vallen.

In de vierde ronde pakte topfavoriet Tom Pidcock op de lange klim een paar seconden voorsprong en de Belgen waren gedwongen de achtervolging in te zetten. Dat gebeurde echter zonder veel overleg. Van der Haar had zich tussen vier Belgen genesteld, net als de Fransman Venturini. De vraag was wie van de Belgen zich zou opofferen om de Brit terug te pakken.In elk geval niet Toon Aerts, ploeggenoot van Van der Haar bij Baloise Trek Lions, want hij waaide naar een tweede achtereenvolgende groep. De Belgen keken naar elkaar en Pidcock had snel een twintigtal seconden te pakken. Van der Haar leek te beseffen dat de Brit over een supervorm beschikte en dat zilver het hoogst haalbare was. 

Splijtende demarrage

In de zevende van de negen ronden plaatste de Woudenberger zelf een splijtende demarrage. Alleen Eli Iserbyt was in staat om te reageren, maar de rest was niet ver weg. Van der Haar bleef echter doorstampen en het gat werd groter.  Hij probeerde vervolgens Iserbyt los te rijden, maar dat lukte niet. Met de finish in zicht nam hij even wat gas terug en Iserbyt probeerde op zijn beurt te ontsnappen. Van der Haar gaf hem echter geen ruimte en bleek genoeg over te hebben om de sprint om de tweede plaats tamelijk eenvoudig te winnen.