Met de roadshow op pad voor nieuwe leden

‘Mijn vader had een sigarenzaak annex postagentschap in winkelcentrum Troosterhof (Utrecht-Oost). Daar kwam Frans Henrichs regelmatig, hij woonde vlakbij. En hij had in onze zaak altijd wel een praatje of een vriendelijk woord.’Henrichs – naar wie in juni 2016 een fietspad is vernoemd in Overvecht, vlakbij de ijsbaan – wordt wel beschouwd als de initiatiefnemer van schaatscentrum de Vechtsebanen. Als televisiecommentator en als Chef Sport van het zelfstandige Utrechts Nieuwsblad maakte hij in de jaren ‘60 en ‘70 reclame voor wat ook wel ‘de snelste teamsport ter wereld’ wordt genoemd. Roelofsen: ‘Geweldig vond ik dat. Ik kan me nog die collecte herinneren. Als er een behoorlijk bedrag bijeengebracht zou worden door de Utrechtse bevolking dan zou de baan er komen; er was dan immers voldoende draagvlak zo werd er op het stadhuis gedacht. En de baan kwam er, in 1970.’Het ijshockey zou niet meer uit het leven van Roelofsen, toen een jochie van 10 jaar oud, verdwijnen. ‘En in die tijd ging ik ook nog eens een maand op vakantie naar een tante in Canada. Toen was ik natuurlijk helemaal verkocht. Ik heb gespeeld tot m’n 22^e. Op die leeftijd leerde ik in café Dikke Dries aan de Waterstraat mijn huidige vrouw kennen en ik ging een studie volgen.’Heel veel talent had Roelofsen niet, tenminste niet in die mate als een Tonny Collard of Carry Beekink, de exponenten van het Utrechtse ijshockey. ‘Ik was een nuttige speler voor de derde lijn, maar we hadden een heel hechte groep. Toen eind jaren zeventig ineens de sponsors van het eerste team wegvielen, moesten we met een Utrechtse selectie – op twee of drie spelers na - op het hoogste niveau spelen. We degradeerden weliswaar, maar er is toen een band ontstaan die eigenlijk nooit is verdwenen. Dat bleek in 2015 toen we elkaar ineens weer hadden gevonden en, als veteranen uiteraard en onder de naam Utrecht Vintage, een onvergetelijke trip naar Canada maakten.’Nu is het tijd om iets terug te doen voor al die mooie jaren, vindt Roelofsen. Aanleiding was het toernooi Utreg United medio 2017 waar voor het eerst alle zes ijshockeyverenigingen, die de stad toen telde, bijeenkwamen. Dat toernooi was mogelijk omdat er sinds 2016 ook in de zomer gehockeyd kan worden in de hal van De Vechtsebanen, het zogenaamde zomerijs. Utreg United werd, mede door de inspanningen van oud-speler en ijsmeester George Hermsen, zo’n succes dat de verhoudingen tussen de clubs verbeterde en er constructieve gesprekken werden gevoerd. ‘Uit één van die bijeenkomsten kwam naar voren dat IJCU Dragons – de enige vereniging met een jeugdafdeling – hulp zocht bij het werven van leden, vooral in de leeftijd van 6-10 jaar. Daar lijkt een leemte te ontstaan.’Roelofsen bood spontaan aan te helpen. Voor de tegenwoordig in Houten wonende Utrechter is deze klus hem op het lijf geschreven. ‘Ik ben een aantal jaren geleden van het dak gevallen en daarbij is er veel in mijn lichaam beschadigd. Daardoor ben ik afhankelijk geworden van de vorm van de dag. Dit project past me dan ook prima. Het is geen aangenomen werk, ik kan het in mijn eigen tempo doen.’In de laatste maanden van 2017 stond Roelofsen al op de woensdagmiddag met een kraampje en een display in de ijshal van De Vechtsebanen. Via een neef – wethouder in Zeist – werd hij vervolgens attent gemaakt op de ijsbaan achter Slot Zeist. ‘Daar heb ik toch een aantal jongens enthousiast kunnen maken voor de sport. Of zich dat heeft vertaald in een aantal leden, dat weet ik niet. Maar ik heb er echt van genoten. Ik had wat sticks, een puck en een paar juniorendoeltjes. Genoeg materiaal om nieuwsgierige kinderen wat basistechnieken aan te leren en hun ouders enthousiast te maken.’En zo heeft Roelofsen – in zijn arbeidzame leven onder meer accountant -  de smaak te pakken gekregen. Met een maatje ontwierp hij vervolgens een heuse roadshow, gebouwd op een karretje. Daarmee wil hij proberen zoveel mogelijk leden te werven, zelfs in de periode dat er geen ijs voorhanden is. ‘IJshockey kun je ook prima ‘droog’ doen, bijvoorbeeld met een balletje in plaats van een puck. Ik heb ook nog beslag weten te leggen op een etalagepop en die heb ik helemaal aangekleed in een ijshockeyrusting. Dat zorgt wel eens voor hilariteit, maar mensen zijn verbaasd wat er allemaal bij komt kijken. Daarnaast heb ik nog een doorlopende presentatie in powerpoint en kan ik wat oude ijshockeyfilmpjes laten zien.’Zoveel mogelijk leden werven, dat is het doel van Roelofsen. ‘Omdat ijshockey een dure sport is. Kijk, wij van Utrecht Vintage zijn allemaal 55+ en kunnen de sport best betalen. Maar de jeugdleden? Dat is een ander verhaal. Meer leden maakt dat de sport wat goedkoper wordt en maakt de vereniging sterker.IJshockeyer worden, vergelijk ik met een drietrapsraket. Om met de sport kennis te maken, heeft IJCU Dragons de ijshockeyschool: tegen een sterk gereduceerd tarief kunnen kinderen daarin meedoen aan een traject van zeven lessen. De (beschermende) kleding krijgen de jongens en meisjes van de club te leen en er worden basistechnieken geleerd.  Dit – bijna afgelopen – seizoen werd de ijshockeyschool twee keer gehouden.’ De volgende stap in de ontwikkeling naar ijshockeyspeler is de zogenaamde schaatsklas. ‘Die kinderen zijn iets verder dan degenen die aan de ijshockeyschool hebben meegedaan’, legt Roelofsen uit. ‘Ze schaatsen dan met ‘volledige bepakking’ en verbinden zich voor een heel seizoen aan de schaatsklas. De derde trap is dan volwaardig lid worden en in een team bij IJCU Dragons competitie spelen.’Geïnteresseerd in de roadshow: jeugdcoordinator@ijcudragons.nl