Zwemmen voor een school in Tibet
Ze studeerde Spaans, met als bijvakken Portugees en Italiaans aan de Utrechtse Universiteit enh eeft jarenlang les gegeven en als tolk/vertaler gewerkt. Het gezin Hoogveld woonde in de Nobelstraat. Op de lagere school leerde Maya zwemmen. Dat gebeurde in Ozebi, voluit de Openbare zwem- en badinrichting aan de nabij gelegen Biltstraat, net als menig Utrechter aldaar heeft leren zwemmen.
Haar moeder was ook een fervent zwemster. die iedere week met een aantal vriendinnen het water in dook. Hoogveld (88) haalde alle mogelijk denkbare diploma’s en zwom bij een zwemclub.
Schaatsen leerde ze van een Nederlandse soldaat, die net voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog bij het gezin Hoogveld was ingekwartierd.Op het gymnasium deed ze met vriendinnen ook aan hockey en tennis. ‘We tennisten op de Mitbanen. Daar was zo’n ongelooflijk knappe tennisleraar. We waren allemaal stapelverliefd op hem en deden uiteraard ontzettend ons best om de bal goed te slaan en zijn aandacht te krijgen.‘‘Eigenlijk wilde ik na de middelbare school Frans gaan studeren,’ vervolgt Hoogveld, ‘maar dat kon je in Utrecht alleen als bijvak doen. En mijn ouders wilden niet dat ik in een andere stad ging wonen, dus werd het Spaans. Misschien heeft het met Sinterklaas te maken? Oorspronkelijk werd mijn naam als ‘Maja’ gespeld, maar ik heb de J in een Y veranderd vanwege de associatie met de Spaanse bloemenzeep in de rood-zwarte verpakking met die fraai uitgedoste danseres erop.’Nadat ze haar studie had afgerond en op een goede dag de kathedraal van Sevilla bezocht, gebeurde er iets bijzonders. ‘Er was een dame in een sari, ze kwam uit India. De gids in de kerk sprak alleen Spaans en zij snapte er niets van. Ik vertaalde het voor haar in het Engels. Ze vroeg of ik een keer bij haar in India kwam logeren, dan zou zij de helft van de reiskosten voor haar rekening nemen.’Hoogveld was destijds nog een arme studente. Daarom duurde het tot ze tegen haar veertigste liep, eer ze de reis naar India kon maken. ‘Daar maakte ik kennis met allervriendelijkste Tibetanen. Ze waren arm en de Himalaya over geklauterd.
Ik besloot in Nederland geld in te gaan zamelen om ze te helpen. Toen heb ik ook mijn eerste kind financieel geadopteerd. Toen ik er drieëntwintig had, van over de hele wereld, ben ik maar aan de pil gegaan.’
In samenwerking met ‘de Wilde Ganzen’ bouwde Maya aan scholen en kindertehuizen. De Dalai Lama, de leider van het Tibetaanse boeddhisme, wilde dat er een vervolgopleiding voor de kinderen kwam. Dat is het Dalai Lama Institute for Higher Education (DLIHE) in het Indiase Bangalore.Hoogveld draagt al jarenlang haar steentje bij door geld in te zamelen voor klaslokalen en lesmateriaal. Een aantal weken geleden ontving ze een uitnodiging om bij de opening aanwezig te zijn. In december gaat ze samen met een buurvrouw naar India om de Dalai Lama persoonlijk te ontmoeten tijdens de opening.Maar eerst dook Hoogveld het zwembad in om voor de 31e keer aan de Zwemvierdaagse mee te doen en opnieuw sponsorgeld op te halen voor ‘haar Tibetanen’.
‘Ik blijf doen wat ik kan. Al geef ik toe dat per dag tien baantjes à 25 meter wel vermoeiend is op mijn leeftijd.’ Desondanks zwom ze gedurende de Zwemvierdaagse een kilometer en vele euro’s bij elkaar voor het goede doel.