Zachtaardige Wilco Kelderman meedogenloos opgeofferd

De Ronde van Italië begon zonder enkele grote ronderenners. Die hadden voor de Tour gekozen en oordeelden dat de Giro er dit coronajaar te dicht bovenop zat. Na het uitvallen van enkele topfavorieten leek het geluk Wilco Kelderman eindelijk eens toe te lachen. Achtereenvolgens Miguel Angel Lopez, Geraint Thomas, Simon Yates en Steven Kruijswijk verlieten vroegtijdig de drie weken durende krachtproef. Lopez en Thomas gehavend als gevolg van een val, Yates en Kruijswijk na een positieve coronatest.Dat maakte de weg vrij voor outsiders als Vincenzo Nibali, tweevoudig winnaar maar al een veteraan, en Jakob Fuglsang, altijd strijdlustig. En voor Wilco Kelderman. Een jongen die bij zijn profdebuut in 2013 een grote toekomst werd voorspeld als klassementsrenner. MisèreMaar het lot besliste anders voor de sierlijke pedaleur uit Barneveld. Opgegroeid bij WV Eemland in Amersfoort en als junior onder de hoede van Wim Sluis van de Utrechtse club De Volharding was hij via de belofteploeg bij de profequipe van Rabobank beland, alvorens hij in 2017 naar Sunweb verkaste.In dat jaar begon de misère met een val in de Strade Bianche. Hij brak een vinger, startte twee maanden later wel in de Giro maar brak opnieuw de gekwetste vinger toen hij op een stilstaande motor klapte. De glorieuze huldiging van Tom Dumoulin, de Limburger met wie hij als junior menig duel had uitgevochten, ging aan hem voorbij. Wel maakte de vierde plaats in de Vuelta veel goed.Een jaar later betekende een val in de Tirreno-Adriatico min of meer de voorbode van meer rampspoed. Zijn rechtersleutelbeen knakte, bovendien traden er complicaties op tijdens de revalidatie. Toch leek hij op weg naar de Tour tot hij op het NK op de schouder viel waarin al een plaatje zat. Weg Tour. Een herkansing kwam in de Vuelta. De eerste etappes verliepen goed, maar in rit zes werd hij met materiaalpech geconfronteerd, na van achteren te zijn aangereden. Dat Kelderman nog wel als tiende in Madrid arriveerde was een compliment voor zijn mentale veerkracht.Die had hij nog meer nodig een jaar later. In de ronde van Catalonië kwam hij zo zwaar ten val dat hij – behalve een sleutelbeenbreuk - een fractuur opliep in een nekwervel. Anderhalve maand droeg hij een nekbrace. Hij startte nog wel in de Tour, maar moest opgeven met rugklachten, vermoedelijk mede veroorzaakt door de gebroken nekwervel. ZelfvertrouwenEn dan komt 2020. Een wielerseizoen dat is lamgelegd door het coronavirus. Sunweb zet voor het klassement in op de Giro, met Kelderman als kopman en Sam Oomen als tweede beschermde renner. Die verliest al snel veel tijd terwijl Kelderman een sterke indruk maakt en vooral ook zelfvertrouwen uitstraalt.  Het wachten is op het moment dat de jonge, onbekende maar taaie rozetruidrager João Almeida breekt. Dat gebeurt eindelijk op weg naar het dak van de Giro. Maar ook Kelderman kan op de ellenlange beklimming van de Stelvio het tempo niet volhouden. Lijdzaam moet hij toezien hoe zijn ploeggenoot Jai Hindley niet op hem wacht maar van hem wegrijdt.Het is het cruciale moment in de Giro 2020. Geen ploeggenoot die zich voor de kopman opoffert, zoals gebruikelijk is. Bij Sunweb bestond duidelijk de angst dat Kelderman misschien compleet zou instorten en Hindley zou meesleuren in zijn – figuurlijke – val.Achteraf gezien een foute beslissing, vond oud-prof Karsten Kroon die voor Eurosport het commentaar verzorgde. 'Als Hindley op hem had gewacht, had Kelderman de Giro gewonnen. Daar ben ik voor 99 procent van overtuigd.'Viel het besluit om Hindley door te laten rijden in de beklimming nog enigszins te begrijpen vanuit een klinisch teambelang, een dolksteek in de rug was dat de ploegleider Kelderman voorbij scheurde in de afdaling. De schade op de top van de Stelvio was immers erg meegevallen. Hij was niet ingestort en ook in de afdaling bleef de achterstand dik binnen de minuut. De kopman zag echter hoe hij aan zijn lot werd overgelaten. Het gebrek aan vertrouwen was een mentale opdoffer voor de Nederlander, die moederziel de slotklim moest volbrengen. ZachtaardigWilco Kelderman heeft wel eens gezegd dat hij eigenlijk meer een klootzak zou moeten zijn. Hij denkt eerder aan een ander dan aan eigen succes. Had in zijn plaats op de Stelvio een type als Bernard Hinault gereden dan waren de scheldkanonnades tot in Barneveld te horen geweest. De afgelopen dagen bleek eens te meer zijn zachtaardige, vriendelijke karakter. In interviews uitte hij zich in keurige bewoordingen. Hij had wel een dubbel gevoel overgehouden aan de gang van zaken, maar was toch blij met de derde plaats. Hij kijkt uit naar zijn nieuwe avontuur bij BORA-hansgrohe, de ploeg van Peter Sagan. Dat zijn aanstaande vertrek meegewogen heeft bij de gemaakte keuzes wordt door Sunweb weersproken, maar je hoeft geen studie koersinzicht gevolgd te hebben om aan te voelen dat dat wel degelijk het geval was. Met Hindley gaan ze immers verder, Kelderman is exit.In hoeverre het missen van de gouden kans mentaal zal doorwerken is niet te zeggen. Oké, als dertiende Nederlander ooit heeft hij het podium van een grote ronde gehaald. Hij is de negende Nederlander die de roze trui om zijn schouders heeft gehad. Maar veel liever had hij zich in een kleiner rijtje geschaard. Als vierde Nederlander – na Jan Janssen, Joop Zoetemelk en Tom Dumoulin - die ooit een grote ronde had gewonnen.