Vriendschappen voor het leven
En ze kennen elkaar allemaal van zwemvereniging Zwemlust Den Hommel. Twee van hen, Lies van Soest-Van Loevezijn (70) en Hannie Smulders-Nillessen (67) zijn nog altijd actief betrokken bij de vereniging. Beiden zijn ook Lid van Verdienste. Als je hoort wat de dames gedaan hebben en nog doen is dat een uitstekende keus geweest.Er is niet veel voor nodig om honderduit te praten. Alletwee zijn ze nog altijd actief. Ze verzorgen samen onder andere het eindejaarsgeschenk voor alle vrijwilligers van de club, zo’n tachtig in totaal. En natuurlijk wordt er even onderhandeld over de prijs, want ‘alles voor de club, hè.’Van Soest, vanaf 1974 bij Zwemlust betrokken, verleent daarnaast op verzoek nog wat hand- en spandiensten. ‘Tja, vroeger was dat natuurlijk anders. Ik ben betrokken geraakt doordat onze zoon zwemles ging nemen. Mijn man was al lid. Je begint dan met wat klusjes tijdens de zwemlessen, zoals het watervrij maken van de kinderen en daarna kwam ik in een paar commissies terecht.’
‘We organiseerden het wedstrijdzwemmen’, vervolgt Van Soest, ‘een groot internationaal toernooi, reden voor de kinderen naar de wedstrijden en gingen naar alle Nederlandse kampioenschappen. Maar ook in het buitenland gingen we mee en daar regelden we dan ook het verblijf. We kookten tijdens de weekeindjes weg en regelden dan aan het einde van het zwemseizoen een grote barbecue.’
Ze herinnert zich ook nog dat de club onder andere door rommelmarkten geld inzamelde. ‘We hadden ooit een topjaar waarin we 4000 gulden hadden verdiend.’ Kortom het waren jaren waarin er velen uren gemaakt werden voor de club. Slappe lachHaar vriendin Hannie Smulders knikt instemmend, want ook zij heeft het grootste gedeelte van die jaren meegemaakt. ‘We hadden het er net over, we zijn veel in Mechelen in België geweest. Gingen we in plaats van in dat warme zwembad naar buiten toe, picknicken. Iedereen kwam kijken, want dat was wel een heel goed idee.’‘Koelboxen mee, we hadden iemand die kon weer goedkoop aan vis komen, nou dat vonden wij allemaal wel lekker’, vult Van Soest aan.En het duo schiet in de lach bij een herinnering aan een bezoek aan de brouwerij in Mechelen. De dames kregen daar de slappe lach en konden niet meer stoppen. ‘Eigenlijk wel schandalig, want de rondleider deed erg zijn best’.Smulders zat niet zozeer bij het wedstrijdzwemmen, maar haalde haar diploma en was bevoegd om in het instructiebad les te geven. Al die jaren, tot op de dag van vandaag, is zij het die achter de schermen bergen werk verzet. ‘In het verleden nog wat meer dan nu, maar toch’.Ze blijkt de stille kracht achter de kleine attentie met de Pasen bijvoorbeeld. ‘Ja, daar ben ik dan toch wel even mee bezig, want ik let natuurlijk wel op. Het mag niet te duur worden. En natuurlijk pak ik alles zelf leuk in.’ Maar ook het bestellen van de zwemdiploma’s, het etentje voor de vrijwilligers en het Sinterklaasfeest waren bij haar in goede handen.Even valt er een stilte, want Gerrit van der Wilt, jarenlang de Sinterklaas en grote animator achter tal van activiteiten binnen de club, overleed ruim een jaar geleden. Zijn plaats blijkt moeilijk op te vullen. ‘En dat is jammer’, zegt Hannie.
‘Het is natuurlijk tijd voor jongeren om de zaak over te nemen. Maar het is moeilijk om nieuwe mensen te krijgen en daar maak ik mij best wel eens wat zorgen over.
Neem nou zo’n Sinterklaasfeest. Hartstikke leuk. Ze komen altijd bij mij eten, daarna gaan we ze schminken en aankleden. Alles ligt bij mij thuis opgeslagen, ook prachtige Zwarte Pietenpakken die we ook nog zelf gemaakt hebben. Maar iemand moet dat nu eens gaan overnemen. Pieten zat en een Sinterklaas is er ook wel, maar dan….. ‘ En dat geldt voor meerdere zaken. Want eens stopt de inzet van beide dames natuurlijk. MontenegroVervelen zullen zij zich niet. Volgende week staat er weer een fietstocht op het programma. ‘En als jullie fotograaf komt dan maken wij er direct een gezellige avond van. En met onze vrienden blijven we ook vakanties vieren en weekeinden uit gaan. Zo zijn we onlangs wild gaan eten in Bronckhorst en daar zijn we ook blijven slapen met z’n allen. Ook gaan we vast nog wel eens naar Montenegro. Want met name in Montenegro is het zo ontzettend mooi. En de familie van een paar van onze zwemclubvrienden woont daar nog steeds.’Onmiddellijk volgt er weer een verhaal. Over slapen in een tentje, over met zijn zevenen in een driekamerflat waar de waterdruk niet optimaal was, over slapen in een boedelbak omdat het water op de camping te hoog kwam om in de tent te blijven liggen.Het is duidelijk. Zonder vrijwilligers kan een vereniging niet.De stelling dat een vereniging heel erg belangrijk is voor de sociale cohesie wordt hier overduidelijk bewezen. Bij Zwemlust Den Hommel zijn in ieder geval vriendschappen voor het leven gesloten.
Wil je dit artikel nog eens rustig op papier nalezen? Bestel deze editie