Telefoontje

'Tijd heelt wonden, hij volgt het nu weer met plezier. Evengoed zat hij de afgelopen nachten ook niet voor de buis voor de World Series tussen de Cubs en Cleveland Indians. 'Ik ben overdag immers gewoon aan het werk. Maar het is onmogelijk om het niet te volgen met alle berichten op social media.'Jongejan en de Cubs, dat was een sportsprookje. Nou ja, het eerste deel van een sprookje. Het verhaal was al afgelopen voor het écht mooi werd. Laat staan een mooi einde.Het begon zo. Er was eens een honkballertje van UVV die een aardige bal kon gooien. Hij mocht naar PSV en de hoofdklasse, laterPioniers. Tot zijn stomme verbazing ging hij met Oranje mee naar de Olympische Spelen in Sydney in 2000 en tot zijn nog stommereverbazing boden de Chicago Cubs hem vervolgens een contract aan.Niet dat de toen 21-jarige pitcher meteen aan het werk kon op Wrigley Field, het stadion in Chicago. Nee, hij begon onderaan bij het laagste opleidingsteam, de Daytona Cubs. Het ging goed met de jonge Jongejan; twee jaar later en twee teams hoger mocht hij tijdens springtraining in voorbereiding op het seizoen 2003 één innings gooien voor de grote jongens, tegen de San Diego Padres.In juni dat jaar verwachtte hij een telefoontje uit Chicago. Het zat er aan te komen, hij voelde het.Daar houdt het sprookje op. Nog voor hij werd opgeroepen voor de the majors, het walhalla voor honkballers, kwamen er rugklachten. Het zou niet meer goed komen. Eén telefoontje verwijderd van Wrigley Field, zo luidt het sportieve levensverhaal van Ferenc Jongejan.'Toch bewaar ik mooie herinneringen aan die tijd als prof in Amerika. Fantastische tijd.' Even fantastisch, zeg maar krankzinnig, is natuurlijk de ontknoping van de World Series. Met winst voor de Cubs woensdagnacht in de tiende innings (verlenging) van de zevende en beslissende wedstrijd.De laatste winst voor de Cubs in de World Series was in 1908 (!) en daarom werden de Cubs de lovable losers genoemd. Aan die bijnaam was Jongejan maar net ontsnapt.