Spijt

Trouwens spijt? Zwama is euforisch! Hij verbeterde zijn persoonlijke toptijd op de klassieke afstand van 2 uur 21.57 naar 2.18.19. Dik drie minuten sneller dan ooit, dat is een boel. En dat op een koude, natte herfstdag in Berlijn.Ach, wat had het er vooraf fantastisch uitgezien. Flauw zonnetje, geen zuchtje wind. Het stond bij voorbaat vast dat dat wereldrecord (2.02.57) zou sneuvelen. De vraag was hoe dicht de magische grens van twee-uur-blank zou worden genaderd. En wie van de Grote Drie van dit moment (Eliud Kipchoge, Kenenisa Bekele en Wilson Kipsang) het zou doen.Maar het ideale weer verdween in de loop van zaterdag. Regen, regen, regen. Ook winnaar Kipchoge (2.03.32) voelde hoe het koude, opspattende water de soepele spieren langzaam sloopten, zeker na een stevige bui in het eerste deel van de race.En zo stond ook Paul Zwama daar aan de start. Toch niet weer? Hoe vaak had hij al geen pech gehad bij een marathon. Dan weer was het plots 28 graden, dan weer waren er blessures. Drie jaar lang liep hij zelfs helemaal geen marathon. Na zijn zege in de Utrecht Science Park Marathon (2.34.04) in maart dit jaar, zou het in Berlijn weer serieus worden.De marathon blijft een mysterie. Juist in het rotweer liep Zwama beter dan ooit. 'Die finish bij de Brandenburger Tor... Zo onbeschrijflijk mooi.'Goed, hij kreeg het daar even heel slecht. En hij hield er wel een flinke blaar onder de voet aan over. En kort na de finish moest hij al naar Utrecht rijden. 'Toen ik Berlijn uitreed met de auto deed dat wel pijn; gas geven, remmen.' Eenmaal op de Autobahn bood de cruise control uitkomst. 'Heerlijk, dat autorijden. Doe ik vaker voor mijn werk, ik vind het fijn. Beetje nadenken en zo. Beter dan vliegen.'Hoe zot het ook lijkt om na een zware marathon in de auto te stappen voor een rit van dik 600 kilometer, echt spijt heeft Paul Zwama dat hij voor de maandag een vlucht naar Los Angeles heeft geboekt. 'Twaalf uur opgevouwen in een krappe stoel met een heel zware marathon in de benen...'Nee, dat is niet te doen.