Softbalster volgt vooral haar gevoel

Toen ze van een jongen uit de klas van haar zusje hoorde dat hij aan honkbal deed, leek een dergelijke sport haar dat ook wel wat. ‘Zo kwam ik als 9-jarig meisje met een Barcelonashirt bij de softbalsters van de Centrals. Daar heb ik ruim tien jaar gespeeld, van pupillen, aspiranten, junioren tot het eerste team waar ik op mijn 16e jaar al deel van uit maakte.’ Omdat dat team uitkwam in de hoofdklasse, mocht ze zich snel melden bij Jong Oranje. ‘Nadat ik het gymnasium had afgerond wilde ik graag architect worden. Maar op dat moment had ik mijn eerste wedstrijden ook al gespeeld voor het Nederlands softbalteam. Tijdens een internationale trip naar Florida vroegen ze me in Amerika te komen spelen. Dat leek me wel wat. Ik heb daar in 2012 en 2013 twee keer een half jaar voor Chipola College-team gespeeld in Marianna, in het uiterste noorden van Florida, tegen de staat Alabama aan. Na terugkomst in Nederland speelde ik weer voor de Centrals waarmee we promoveerden vanuit de overgangsklasse.’ Nederlands teamTijdens de zomer van 2014, met het wereldkampioenschap softbal voor de deur, moest Voortman de volgende stap maken. ‘De Centrals viel uit elkaar en met het oog op het Nederlands team en uiteraard ook op mijn eigen ontwikkeling, koos ik voor Olympia in Haarlem. Het gesprek met de Amerikaanse coach die daar werkte, voelde goed en zodoende maakte ik die keuze.’Bij het Nederlands team kan Voortman op meerdere posities uit de voeten. ‘Ik ben vanaf 2014 bij het Nederlands team en altijd als pitcher actief geweest. Daar had ik het talent voor, maar ik heb ook in het outfield gestaan en geslagen, dat gaat me ook prima af. Bij de WK was ik outfielder en slagvrouw, maar nadat de twee beste pitchers stopten werd ik gevraagd eerste pitcher te worden. Als pitcher kan je heel bepalend zijn, maar je bent toch ook een beetje een buitenbeentje en dat past niet zo goed bij me. Ik blijf toch gewoon heel duidelijk een teamspeler’, lacht ze.Met de vierde plaats tijdens het WK van 2016 behaalde Nederland haar beste prestatie waardoor het de steun kreeg van het KPN Fonds. Dit fonds helpt jaarlijks één of meer Nederlandse nationale sportteams verder. Het TEAMKPN Sportfonds stelde tot en met 2019 jaarlijks maximaal 100 duizend euro beschikbaar om unieke sportprestaties tijdelijk te ondersteunen. ‘Richting Olympische Spelen kregen we vervolgens de A-status waardoor we ons fulltime konden richten op onze sport.’ BuitenlandIn 2018 jaar ging Eva Voortman richting Japan, een droom die uitkwam. ‘Tijdens de finale van de EK zat ik naast een Japanse vrouw en met haar raakte ik in gesprek. Zij gaf me aan een filmpje te maken over mezelf, naar aanleiding daarvan was er interesse van twee clubs. Ik ben daar tien dagen geweest en heb een contract getekend, bizar.’ Met die handtekening werd ze de tweede Nederlandse softbalster ooit die actief was in de Japan Women’s Softball League. Zo stond ze opeens op de loonlijst bij Ogaki Minamo. ‘Ik zag ooit een Japanse pitcher die haar land richting de wereldtop gooide. Dat was magisch, in dat land wilde ik ooit spelen en nu was ik daar.’ De intensiteit waarmee in Japan aan de sport gewerkt werd, was wel even wennen voor Voortman. ‘Waar in Nederland een training van drie uur lang is, waren er daar trainingen van vijf tot acht uur per dag. Daarbij meetellende dat je ook nog flinke reistijden had, was het wel even schakelen.’Dat ze wilde pitchen in plaats van slagvrouw zijn, gaf ze daar ‘gewoon’ aan. ‘Het wereldkampioenschap zou in Japan zijn en ik wilde pitchen om zodoende ook bij het Nederlands team in beeld te blijven. Dat je er tegenin gaat wordt daar gezien als ondermijning, zijn ze helemaal niet gewend.’ Het was een achtbaan die Voortman niet snel meer vergeet. ‘Ik ben uiteindelijk vijf maanden in Japan geweest en het land heeft indruk op me gemaakt, maar heb me geen onderdeel van de cultuur gevoeld.’Na haar terugkeer bij Olympia in Haarlem volgde wederom een avontuur overzee, ditmaal in Taiwan waar Eva Voortman ging spelen bij Caesar Warriors dat in de Taiwan Professional Women’s Softball League uitkwam. ‘Nadat wij ons niet hadden weten te plaatsen voor de Olympische Spelen sprak ik met Veronika Pecková, een pitcher uit Tsjechië die naar Taiwan zou gaan. Daar raakte ik enthousiast door. Zij ging uiteindelijk niet maar ik dus wel. Ik ben daar een maand geweest. Taiwan is meer westers dan Japan, misschien ga ik later dit jaar wel weer die kant op.’ NeptunusEva Voortman maakt haar keuzes op gevoel, ze volgt haar eigen weg. Dat ze begin 2020 koos voor Neptunus, dat niet uit kwam in de hoogste klasse, was opmerkelijk. ‘Mensen vonden het een onlogische keuze en iedereen had er wel wat over te zeggen. Aan de ene kant wel lastig maar aan de andere kant goed dat ze druk met me bezig zijn’, glimlacht ze. ‘Ik had het niet meer naar mijn zin bij Olympia in Haarlem en had bij Neptunus een goed gesprek. Dat was voor mij reden om voor die club te kiezen.’ Over haar overstap naar Rotterdam zei Neptunus-coach Sybe Stuij vorig jaar: ‘Er stapt wel even iemand binnen. Zij geeft iedereen van Neptunus, op en rond het veld, een enorme boost in zelfvertrouwen en aanzien. Het is fantastisch dat we haar op onze line-up kunnen zetten.’Inmiddels heeft Eva Voortman haar Master Bewegingswetenschappen binnen en ziet wel richting welk werelddeel ze na haar tijd bij Neptunus trekt. Dat de kriebels er zijn, dat bevestigt ze. ‘Maar het is in deze tijd lastig. Nu teruggaan naar Taiwan kan niet, omdat het eiland dicht zit. Het vertrouwen van China is er niet dus dan zou je twee weken in quarantaine moeten wanneer je daar heen wilt.’ Ze laat het allemaal maar op zich afkomen. ‘Mijn goede jaren komen nog. De Olympische Spelen in 2028 in Los Angeles dat is het grote doel. Dat kan nog prima’, besluit ze.