Kanaleneiland

Breaking, veertien! Ja, deze wereldkampioenschappen draaien uit op een grandioos succes. Hoogtepunt in de historie van de UCI. Kijk, daar hebben we meneerMerckx. Flandrien, kannibaal, de grootste renner aller tijden. Geen berg was hem te hoog, geen tegenwind te zwaar.'Inderdaad, ik heb alles meegemaakt, maar nooit eerder zag ik zo'n schitterend wielerfestijn. Het is groots. En zie al die tevreden mensen en blije gezichten,' glundert de ambassadeur van Qatar 2016 terwijl hij ondertussen nog een verfrommelde flap van honderd dollar van de grond raapt die zojuist uit zijn linkerbroekzak is gevallen.Eddy Merckx was altijd al een man van het volk. Vroeger. Toen had je de Ronde van Kanaleneiland. De weg naar het basketbalpleintje was versperd door dranghekken. Soms suisde een groepje renners langs. Het was koers, maar de straten waren leeg. Niemand was komen kijken. Daar denk je dan aan, kijkend naar de tv voor de strijd om de mooiste trui uit het peloton. Dezelfde aanblik van lege straten en dranghekken.De WK wielrennen is iets om je op te verheugen, elk jaar weer. Een week lang wordt toegewerkt naar de climax op zondag en de wegwedstrijd voor mannen. Daar kijk je naar uit. Maar nu? Het is leeg, zielloos. De enige Arabier die zich laat zien, schudt vol onbegrip het hoofd. Niet te hard natuurlijk, het is verdulleme dik veertig graden. Voor grote inspanningen, laat staan wielrennen, is het gewoon te heet.Via Google is een filmpje te vinden over de Ronde van Kanaleneiland. Het geheugen blijkt een onbetrouwbaar archief. Het is namelijk een heel leuk filmpje waarin met plezier wordt teruggeblikt op de dagen van de ronde. Foto's uit die tijd - toen Merckx nog zelf op de fiets zat - laten verrassend veel publiek zien. Zo'n filmpje wordt over deze WK nooit gemaakt.De UCI heeft zijn miljoenen binnen. Qatar 2016 gaat de boeken in als fata morgana.