Ooit

Ik snelde naar de slaapkamer, pakte die stoel, haastte me richting televisie, zag de laatste wc-rol in huis over het hoofd, raakte verstrikt in de stoelpoten, ging plat op de bek en een scherpe pijn trok door mijn hamstrings.Een beetje lachen om mezelf, daar was ik wel aan toe. Want voor de rest merk ik hoe dicht de emotie onder de oppervlakte zit. Verdulleme, voelde ik toch zomaar een traan langs de wang biggelen toen Willeke Alberti ‘Samen zijn’ zong bij DWDD. Als een kind dat in de donkere bioscoop naar Bambi kijkt.Ooit zal het allemaal voorbij zijn, daaraan hou ik me vast. Maar het is voorlopig als kijken in een donkere tunnel met een flauwe bocht; het licht aan het einde is niet te zien. Ik denk aan al de verenigingen die nog maanden in feite niet bestaan. En als ‘ooit’ komt, hoe staan ze er dan voor? Denk ook aan al die zelfstandigen en ondernemers in de sport, hun yoga-schooltjes, hardloopclubjes en wat al niet meer? ‘Den Haag’ heeft ze ruimhartig steun toegezegd, maar zal het genoeg zijn? Wat zal er over zijn van dat sportaanbod in Utrecht en wijde omgeving als we onwetend zijn wanneer ‘ooit’ komt?Geen Varsity, geen marathon, geen jaarlijks worsteltoernooi met Pasen. Geen EK-voetbal en daarmee de vólgende dreun voor de horeca. Ook geen La Vuelta Holanda? Zal het ‘ooit’ zijn in augustus? De kick-off van het programma vol activiteiten in de provincies Utrecht en Noord-Brabant op 29 april is al afgeblazen. Voor de rest is alles onzeker. Hoe staan al die bedrijven, die zich financieel hebben verbonden aan het spektakel, er voor aan de andere kant van die tunnel? Hier, maar vooral in Spanje…Een ander scenario dan alle doemdenken is (misschien…) ook denkbaar. Dat de Vuelta de eerste (enige?) grote ronde van het jaar zal zijn, dat het allemaal weer mag en kan, de terrassen uitpuilen, de stemming uitbundig zal zijn. Increíble, het is ooit!