Lijden
Lijden, tegenslag en verliezen horen bij sport, maar het moet ergens ophouden. Een keertje het zoet van de overwinning, dat zou toch wel fijn zijn.We zagen Verstappen in het grint en daarna lopend naar de pitstraat. De commentator bij Studio Sport sprak van 'een eenzame wandeling door de woestijnnacht'. Dat klonk wel erg overdreven. Een keertje tegenslag voor de Tijl Uilenspiegel van de Formule 1 is toch niet zo erg. Technisch mankement, kan gebeuren.Een week geleden stapten 1300 recreanten bij de Rotterdam Marathon uit. Ze haalden de Coolsingel niet in de plotselinge lentewarmte. Kijk, dát is lijden. Na een voorbereiding van minstens een half jaar, alles gericht op dat ene moment van intense voldoening op de streep. Met de familie die daar al klaar staat met de bloemen. En dan moet opgeven...Het is vijftig jaar geleden dat Kathrine Switzer de Boston Marathon uitliep, de eerste vrouw ooit. De Volkskrant stond dit weekeinde nog maar eens stil bij die historische gebeurtenis. Switzer liep illegaal mee, want vrouwen mochten niet meedoen. Zo'n inspanning was echt niet goed voor het zwakkere geslacht... Nog even en er lopen in Nederland meer vrouwen dan mannen een marathon.
Zelf liep ik ooit de marathon van Athene. De échte dus, van het dorpje Marathonas naar de finish in dat imposante Panathinaiko stadion in Athene. Mijn lijdensweg in de hitte duurde 4,5 uur waarvan ik me toch zeker drie uur heb afgevraagd hoe ik mezelf in godsnaam in deze ellende had gebracht.
Maar ja, het stond op de bucketlist. Dieptepunt in mijn mentale strijd was het moment waarop een Japans vrouwtje me voorbij liep. Dribbelpasje, achteloos, geen centje pijn.Op diezelfde weg tussen Marathonas en Athene strandde Paula Radcliffe in 2004, op weg naar olympisch goud. En als er nu ooit één vrouw is geweest die kon afzien... Houdster van het wereldrecord (2.15.25), de amazone van de marathon. Maar de hitte had haar gegeseld, het lichaam gaf er de brui aan. Daar zat ze, een huilend hoopje ellende op een stoeprand.Denk aan Rotterdam, het arme Rotterdam. Op de rand van de landstitel en toch badend in het angstzweet wakker worden omdat het misschien nog mis dreigt te gaan. Denk aan hoe mooi het feest straks gaat zijn.Juist vanwege die lijdensweg.