‘Kunnen jullie het alleen maar over voetbal hebben’?

Het zijn beelden die oud-voetbalvoorzitter Kees Mocking (67) nog wel voor zichzelf kan oproepen, al was hij nog wel jong. Ook de inbreng van de plaatselijke smid, broer van Hans, de journalist en naamgever van de Hans van Echtelt Cup, weet Mocking zich nog wel te herinneren. ‘We hebben wel eens gezegd dat als we al het materiaal dat Joop van Echtelt belangeloos aan SVF heeft geleverd uit de kantine zouden trekken, dat deze dan in elkaar zou donderen.’

Maar ook Mocking heeft zijn sporen ruimschoots verdiend. Hij woont alweer geruime tijd in zijn ouderlijk huis, Hoeve De Ooievaar in Wijkersloot, aan de rand van Cothen. ‘Ik stam af van een boerenfamilie. Mijn vader Hermanus (Mans genaamd) en moeder Agnes (Mies) teelden fruit: appels, peren, kersen, pruimen. Vanaf juni was het aanpoten. Ook voor ons, de veertien kinderen. Het begon in juni, zo rond de zomervakantie, en eindigde in oktober.

Spreeuwen verjagen, oogsten en op de tractor rijden. Dat laatste was het leukste, dat wilde iedereen wel.Onderling was daar wel eens strijd over, maar je mag raden wie het vaakst als winnaar uit de bus kwam’, klinkt het enigszins triomfantelijk.De kinderen waren gelijk verdeeld over de geslachten: zeven zoons, zeven meisjes. Van de jongens – Co, Kees, Herman, Henri, Johan, Michel en Gerard – is alleen Johan ‘vreemd’ gegaan. ‘Hij is ons buitenbeentje, zeggen we altijd een beetje plagerig’, aldus Mocking. ‘Hij is lid Van SVL uit Langbroek, hier even verderop.’ Alle andere jongens zijn lid van SVF en bekleden of bekleedden functies bij de groen-witten. Van de meisjes voetbalden Agnes en Maria bij SVF, terwijl Trees, José en Trudy handbalden bij het succesvolle Fortissimo dat zich in 1972 in goede harmonie afscheidde en een zelfstandige vereniging werd van de op 1 augustus 1945 opgerichte Sport Vereniging Fortissimo (SVF). 

Fortissimo

Zouden we nog zowat Theo Mocking vergeten; gemeentesecretaris van Cothen en één van de oprichters van Sport Vereniging Fortissimo (op 1 augustus 1945), tevens schrijver van het clublied. Kortom, aan gespreksstof geen gebrek aan tafel bij de familie Mocking. Dat was vroeger al en nu nog. ‘Klopt’, lacht Kees Mocking wiens zoons Rob en Mark en dochter ook voor SVF voetbalden. Hoe kan het ook anders. ‘Mensen vragen wel eens of we het nergens anders over kunnen hebben.’Zoveel familie zo kort op elkaar, dat zou wellicht benauwend kunnen zijn. Maar daar wil Mocking niets van weten. ‘We hebben een prachtige, veilige jeugd gehad. We wonen allemaal binnen een straal van twintig kilometer rond Cothen. De één de Culemborg, de ander elders. Jaarlijks herdenken we op 6 juni de trouwdag van onze ouders, die inmiddels zijn overleden. Om 12.00 uur met de zoons en dochters, vanaf 16.00 uur met de neven en nichten. Dan maken we er met z’n allen een mooie dag van.’ 

Bestuur

Met dankbaarheid kijkt Mocking, die een eigen hoveniersbedrijf had en later staflid werd van Coöperatie Onderlinge Verzekeringen in Cothen, niet alleen terug op zijn jeugd, maar tevens op zijn bestuursperiode bij SVF. In totaal 25 jaar, waarvan ruim veertien jaar als voorzitter. Om precies te zijn van 13 april 2003 tot 10 oktober 2017; een mens kan maar beter goed gedocumenteerd zijn. ‘Een mooie periode’, blikt Mocking terug. ‘Wat ik vooral dankbaar vond, was dat je sturing geeft aan een club en dat je met z’n allen probeert om die telkens beter te organiseren. Maar ik ben ook elftalleider en scheidsrechter geweest.’Voor al die verdiensten werd hij onderscheiden. Door de club, door hem te benoemen als erelid, en door de overheid. Lag misschien de eerste onderscheiding in de lijn der verwachtingen, de tweede was dat zeker niet. ‘Een valstrik’, zo noemt Mocking de list die SVF uithaalde om hem op een niet gebruikelijk tijdstip naar sportcomplex De Kamp te lokken ‘We zouden voor de Algemene Leden Vergadering met z’n allen in de kantine zogenaamd een hapje eten. Tot er op een gegeven moment steeds meer mensen kwamen binnen lopen. Tot de burgemeester aan toe. Toen werd het me wel duidelijk dat ik een Koninklijke onderscheiding zou krijgen. 

Van Beek

Die kreeg overigens ook Harry van Beek, die met de inmiddels overleden oud-Veloxprof Bob de Gier tot de prominenten uit de historie van de zaterdag vierdeklasser mag worden gerekend. Van Beek was een prima scheidsrechter in de top van het amateurvoetbal die de eer heeft gehad de derby IJsselmeervogels – Spakenburg om het kampioenschap van Nederland te mogen leiden. En net als velen is ook Van Beek nog als vrijwilliger bij de Cothenaren betrokken.Valt de naam IJsselmeervogels, dan brengt dat Kees Mocking vanzelf bij een ander hoogtepunt uit zijn periode als voorzitter: de bekerwedstrijd tegen de ‘rooien’ op De Nieuwe Kamp, zoals Mocking de in 2005 betrokken nagelnieuwe accommodatie liefkozend noemt. ‘Dat was zo’n mooie dag. We verloren weliswaar met 7-2, maar alles klopte. De sfeer was fantastisch.’Daaruit blijkt een grote saamhorigheid. Zoals dat ook het geval was bij het veel te vroeg overlijden van de leden Jeroen de Wit (21, koelmonteur) en Jelle van Wijngaarden (17, op vakantie in Spanje). ‘Dat zijn wel dieptepunten geweest, ja. ’De aanwezigheid van SVF-leden bij beider uitvaart was overweldigend. ‘De kerk puilde uit’, weet Mocking nog. ‘Er was ook een bijeenkomst in onze kantine georganiseerd en daar was het zo druk dat er op een gegeven moment niemand meer in kon. Dan zie je hoe de mensen met elkaar meeleven en het laat zien waarin een klein dorp groot kan zijn.’ 

Cup

Over naar de tijd van nu. Waar de smederij van Joop van Echtelt is verdwenen en hij de kantine op De Oude of Nieuwe Kamp niet meer bij elkaar hoeft te houden voordat deze in elkaar dondert. Cothen is gegroeid van de 1000 inwoners uit de jeugd van Kees Mocking, naar de 3000 nu, zo schat hij. Daarmee veranderde ook het tijdsbeeld. ‘Toen ik vroeger op mijn fiets naar school ging in Wijk bij Duurstede, wist ik van elk huis wie daar woonde. Dat is nu anders.’ En de Hans van Echtelt Cup? ‘Mooi dat die georganiseerd wordt. Hans speelde net voor mijn tijd bij SVF, maar ik ben hem later veel tegengekomen. Ik heb goede herinneringen aan hem en gun Hans dit van harte.’