Wonderlijk
Daar zit ‘ie dan. Op de middenstip in een leeg stadion, donker op wat streepjes kunstlicht na. Het is mooi filmpje. Fraai gestileerd, sterke dramaturgie. De man op zijn stoeltje heeft het er moeilijk mee, maar dan is er die boodschap. Hij stopt. Dit is zijn laatste seizoen.
Pim van Esschoten
Is het Thomas Müller (‘auf wiedersehen’)? Sergio Ramos (‘adiòs’) wellicht? Nee, het is Mark van der Maarel. Hoe potsierlijk.
Van alle prinsjes die in de loop van de afgelopen halve eeuw het shirt van FC Utrecht droegen is Van der Maarel de wonderlijkste. Vlot na zijn debuut in 2009 werd duidelijk dat het hier een ijverige verdediger betrof met een kleine doch niet onbelangrijke beperking; met dat verdedigen wilde het niet zo vlotten. Ach, wat zal het. Na een paar jaar zou ook hij wel verdwijnen in de vergetelheid, zoals het velen verging. Verhuurd aan RKC of FC Emmen, transfer naar Cyprus of Oostenrijk. Zo niet Mark van der Maarel. Hij bleef.
Nooit hoorde je eens na afloop van een wedstrijd: ‘Die Maarel was goed, jôh.’ En toch, trainers en beleidsmakers bij de club zagen iets in hem, gezien zijn steeds verlengde contract. Zelfs onder Erik ten Hag, toen FC Utrecht werk maakte van die rol van uitdager van de Grote Drie, was er voor hem een plekje in de kleedkamer. Wonderlijk, want onder de fans werd vooral lacherig gedaan over Mark.
Even wonderlijk was dat die spot vervolgens omsloeg naar de status van aandoenlijke antiheld. Want al bleef hij een speler van dertien in een dozijn, Mark rende zich rot, was ijverig, loyaal en knokte zich steeds terug van de reservebank naar het veld. Eigenschappen die de fans niet bij elke speler voelde. Met die nieuwe waardering kreeg hij zelfs een eigen vak met supporters kreeg (vol corpsballen - het idee was aangezwengeld door een marketeer die wel iets zag in de status van Mark).
Vorige maand kwam dat filmpje. Afscheid van een clubicoon, was overal te lezen. Daar zakt de broek dan weer van af. Bij alles wat hij is (was) bij FC Utrecht, hij werd natuurlijk niet alom bewonderd en was evenmin van grote invloed of betekenis.
Dit seizoen werd weinig van hem vernomen, tot hij (eerder deze maand) na rust inviel tegen PEC Zwolle en het vuur in Galgenwaard deed ontbranden. Na afloop gaf hij voor de camera een fijne blijk van zelfspot. Hij was blij dat hij er eindelijk in mocht, ‘want ik betaal altijd netjes op tijd mijn contributie.’
Beter had hij de voorbije vijftien jaar niet kunnen samenvatten.
