Derde nederlaag op rij in Galgenwaard
Toen wij op Vak P de opstelling onder ogen kregen, zagen we de bui al hangen. De achterhoede was geheel door elkaar gehusseld met spelers op vreemde posities, dat beloofde defensief al weinig goeds. In de aanval stond Zakaria Labyad weer opgesteld die tot nu toe een uitgebluste indruk had gemaakt hetgeen opnieuw werd bevestigd. ‘Dus spelen we vanavond met tien man’, concludeerde mijn achterbuurman snedig bij de aftrap. Maar toen topscorer Tasos Douvikas uit het niets toch de 1-0 op het scorebord had gebracht (zijn dertiende treffer al weer), leek het toch nog goed te komen voor de thuisclub ondanks deze armetierige partij. Maar op slag van rust rommelde Oliver Edvardsen de 1-1 achter Vasilis Barkas en stond het weer gelijk.
Conditie
En toen die tweede helft waarin het spel van FC Utrecht nog armzaliger oogde dan voor rust. Sander van de Streek – de beste FC’er – raakte nog wel koppend de paal via doelman Jeffrey de Lange maar de bezoekers uit Deventer namen hierna de regie in handen. Keer op keer werd het Utrechtse strafschopgebied gepenetreerd waarbij de FC-defensie steeds chaotischer reageerde. Vasilis Barkas kon het onheil nog voorkomen met een knappe reflex maar in blessuretijd gebeurde het onvermijdelijke. Invaller Willum Willumson kon van dichtbij de 1-2 binnen werken. Het kan geen toeval meer zijn dat FC Utrecht alweer in blessuretijd onder uitgaat. Conditioneel lijkt de ploeg veelal niet in staat om negentig minuten staande te blijven.
Wat wel lang zal blijven hangen van deze mislukte voetbalavond, is de indrukwekkende minuut stilte vooraf en het massale applaus in de 18-de minuut ter nagedachtenis aan de vier dodelijke slachtoffers van de tramaanslag, precies vier jaar geleden. En over terugkijken gesproken, het was exact een jaar geleden, dat René Hake tussentijds werd ontslagen als trainer van FC Utrecht. En uitgerekend op deze dag kon hij als trainer van Go Ahead Eagles drie punten mee naar huis nemen, over een sportieve revanche gesproken. Misschien waren er ook toeschouwers in Galgenwaard die het deze sympathieke coach welk een beetje gunden. Maar daar had Frans van Seumeren natuurlijk geen boodschap aan.